Πολωνία 1962. Η Anna, μια ορφανή μαθήτρια καλόγρια μεγαλώνει στο μοναστήρι. Όταν πια έχει έρθει ο καιρός να ορκιστεί καλόγρια, η Ηγουμένη την ενημερώνει ότι πρώτα θα πρέπει να συναντήσει το μόνο εν ζωή συγγενικό της πρόσωπο, την θεία της Wanda. Η αδερφή της μητέρας της, η οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από την ίδια, της αποκαλύπτει ότι είναι Εβραία και ότι το πραγματικό της όνομα είναι Ida. Οι δύο γυναίκες ξεκινούν μαζί ένα ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας για την οικογένειά τους, με σκοπό να ανακαλύψουν ποιες είναι και που ανήκουν πραγματικά.

Ο Pawel Pawlikowski επιστρέφει στην πατρίδα του την Πολωνία για πρώτη φορά στην καριέρα του για να καταπιαστεί με κάποια από τα πιο επίμαχα ζητήματα στην ιστορία της χώρας του – το τι έγινε μεταξύ Πολωνών Καθολικών και Εβραίων κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Η IDA πραγματεύεται το θέμα της προσωπικής ταυτότητας και των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που συχνά τη διαμορφώνουν.

Ο Pawlikowski, ο οποίος έγινε γνωστός αρχικά στην Αγγλία με ταινίες όπως Last Resort και My Summer of Love, δημιούργησε με λιτότητα μία από τις πιο δυνατές και συγκινητικές ταινίες της χρονιάς, η οποία έχει κάνει ήδη μεγάλη εμπορική επιτυχία σε Γαλλία, Αγγλία και Αμερική.

Ο σκηνοθέτης επιλέγει να γυρίσει την ταινία σε άσπρο και μαύρο και σε 1.37:1 – το σχεδόν τετράγωνο κάδρο του κλασσικού κινηματογράφου και μας μεταφέρει στην Πολωνία του 60.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

H IDA είναι μια ταινία για την ταυτότητα, την οικογένεια, την πίστη, την ενοχή, τον σοσιαλισμό και τη μουσική. Ήθελα να κάνω μια ταινία για την ιστορία, η οποία δεν θα ήταν ιστορική. Μια ηθική, αλλά όχι διδακτική ταινία. Ήθελα να πω μια ιστορία στην οποία ο καθένας «έχει τους λόγους του», μια ιστορία πιο κοντά στην ποίηση παρά στην αφήγηση. Περισσότερο απ’ όλα όμως, ήθελα να αποστασιοποιηθώ από τη συνήθη ρητορική του Πολωνικού Κινηματογράφου. Η Πολωνία στην IDA παρουσιάζεται από έναν ‘αουτσάιντερ’, φιλτραρισμένη μέσα από τη προσωπική μνήμη και το συναίσθημα, τους ήχους και τις εικόνες της παιδικής ηλικίας…